Dan zie je verwondering, emotie en/of ontspanning… Laatst zag ik het ook weer gebeuren. Tijdens een oefening waarbij we aan het werk waren met de vier basis emoties; bang, boos, blij en bedroefd. Omgaan met emoties vinden veel mensen lastig. De man met wie ik aan het werk was, kreeg van mij de opdracht om met een touw voor elke basis emotie de ruimte neer te leggen, die hij hiervoor mocht maken in zijn leven op dit moment. Er lagen uiteindelijk vier cirkels in de ruimte.
‘De omgang met onze emoties leren we vaak van onze opvoeders, zij functioneren als rolmodel. Dat wat we zien, nemen we over als normaal’.
Het ervaren van emoties kan heel spannend zijn
Wanneer iemand blijft redeneren vanuit het hoofd en bedenkt hoe groot elke ruimte mag zijn, vraag ik altijd om de ruimtes te testen door erin te gaan staan. Zo ook bij deze man. Hij voelde dat zijn ruimte niet klopte. Letterlijk stapte hij uit zijn cirkel van angst. Weg bij het gevoel. Op het moment dat hij er van een afstandje naar keek bagatelliseerde hij alles wat hij tien minuten daarvoor gezegd had over zijn angst. Voorzichtig gaf ik hem terug dat dit toch wel het tegenovergestelde was van wat hij hiervoor gezegd had. Er volgde nog meer… ‘Ja ach, maar zo erg is het ook niet. Dat heb ik net wel gezegd, maar als je het zo zegt, klinkt het wel heel groot’.
‘Oké, maar stel je nu eens voor, dat deze emotie meer ruimte inneemt en je je daar helemaal niet bewust van bent’. Hij kon erkennen dat de ruimte te klein was om in te kunnen staan en dit onprettig voelde voor hem. Voorgesteld om zijn ruimte eens letterlijk wat groter te maken voor hemzelf. Deze opdracht ging hij aan en hij verbaasde zichzelf.
Vermijden van gevoelens
Zijn letterlijke cirkel van angst die hij neerlegde met het touw, werd zó kloppend met de verhalen die hij mij terug gaf. Angst overlapte ook alle andere emoties; blij, bedroefd en boos. Bang om deze emoties te mogen voelen. Bang een ander te kort te doen, bang een ander te kwetsen, bang om weer gelukkig te mogen zijn na een klote periode. Dit was zo’n eyeopener voor hem.
En nadat we hier samen een tijdje van een afstand naar keken, vroeg ik hem opnieuw of hij er ook in wilde stappen. Hij stapte er langzaam in. WEERSTAND. Nog meer verbale vermijding. Op het moment dat ik uitsprak, dat ik héél veel weerstand voelde en of hij dit herkende, gaf hij een volmondig JA. Ik wil hier helemaal niet instaan, dit gevoel niet voelen, ik wil er het liefst uitstappen. ‘Ik heb het bloedheet’.
‘Wat kan er gebeuren in het ergste geval? Misschien mag je even voelen dat je met regelmaat bang bent. Wil je eens een hand op je buik leggen om écht contact te maken met dit angstige gevoel?’
Hij legde een hand op zijn buik, zijn schouders zakten omlaag, zijn blik werd zachter en vol verwondering keek hij naar zijn emoties die voor hem op de grond lagen en mocht ze voelen in zijn lijf. Er kwam ook een gevoel van verdriet omhoog, maar ook dit mocht er zijn. ‘Het is oké,’ gaf hij aan. ‘Ik voel me ontspannen. Wat is dit bijzonder.’ Er was stilte.
Emoties mogen omarmen, is thuiskomen bij jezelf in je puurste vorm.
Als ik iemand écht bij zijn emoties mag brengen, voel ik mij intens gelukkig. Een client met een hele grote rugzak vol trauma, verwoordde het eens heel mooi naar mijn collega; ‘die Chantal brengt je op een héle liefdevolle manier naar de plekken waar je absoluut niet wilt zijn’.
‘Mooier kan ik het niet maken als trainer en therapeut, wel makkelijker’.